Taśmy nośne polipropylenowe TP 502

Spread the love

Witam

Po roku przerwy, wprowadziliśmy do ciągłej sprzedaży taśmy nośne tkane. Taśma nośna jest wykonana z włókien polpropylenowych, gotowy produkt ma grubość 1,5 mm i jest produkowany w szerokościach 25 mm, 40 i 50 mm. Dostępne kolory to czarny, granatowy i niebieski. taśmy sprzedajemy na metry .

Taśma jest produkowana w klasie TP-502, z podaną wytrzymałością statyczną:

  • Dla taśmy 25mm – 250 daN
  • Dla taśmy 40mm – 400 daN
  • Dla taśmy 50mm – 500 daN

Dekaniuton (daN) = 10 N jest używany do określenia wytrzymałości np. lin, w przeliczeniu 500 dkN daje 5kN

Ważne parametry techniczne lin wspinaczkowych – na tym przykładzie przedstawie co ten parametr oznacza. Choś oczywiście nie jest tak mierzony, bo taśmy mają nieco  inne przeznaczenie. Produkuje się co prawda z taśm np: taśmy wspinaczkowe ale stosowane tam surowce podlegają bardzo rygorystycznym testom. zresztą firma Pasamon produkuje takie taśmy.

Taśma nośna TP 502 50, 40, 25 mm.


Ilość odpadnięć (liczba rwań)
Parametr określający wytrzymałość liny. W teorii im więcej rwań lina wytrzymuje, tym jest trwalsza i mocniejsza. Aby lina otrzymała atest na linę wspinaczkową (EN 892) musi wytrzymać odpowiednią ilość odpadnięć.

Dla lin pojedynczych jest to minimum 5 odpadnięć z ciężarem 80 kg. Siła uderzenia dla pierwszego odpadnięcia wynosi 12 kN.

Dla lin podwójnych jest to minimum 5 odpadnięć z ciężarem 55 kg (dla jednej żyły). Siła uderzenia dla pierwszego odpadnięcia wynosi 8 kN.

Dla lin bliźniaczych jest to minimum 12 odpadnieć z ciężarem 80 kg (dla obu żył). Siła uderzenia dla pierwszego odpadnięcia wynosi 12 kN.

Ok, ktoś niedoświadczony może pomyśleć, że jeśli lina wytrzymuje 5-8 normowanych odpadnięć to po 8 lotach należy wycofać ją z użycia. Na szczęście tak nie jest, o czym niżej.

Podczas pierwszych testów lin wspinaczkowych współczynnik odpadnięcia wynosił 1,75 i to przy całkowicie statycznej asekuracji (lina przywiązana do stanowiska). W praktyce siły takie właściwie nie występują. We wspinaczce sportowej jest to maksymalnie 0,5 (przy 0,7 wylądujecie prawdopodobnie na ziemi). Dochodzi także wiele czynników zmniejszających siłę uderzenia (przeloty, skała, dynamiczna asekuracja, itp.) i w praktyce mamy do czynienia z zaledwie 3 kN (przypominam, że liny pojedyncze testowane są na 12 kN), a mówi się, że maksymalne siły to 6 kN.

Mimo tego liny muszą wytrzymać więcej takich odpadnięć. Z badań wynika, że im większa liczba odpadnięć tym dłuższy okres użytkowania jest dłuższy oraz większa wytrzymałość liny na ostrych krawędziach.

Dziś mierzy się liny pojedyncze nadal przy współczynniku odpadnięcia 1,75.

Siła graniczna
Jest to siła działająca na wspinacza podczas hamowania lotu przez linę. Dla organizmu ludzkiego ta wartość może wynosić maksymalnie 12 kN. Przyjmuje się, że powyżej tej granicy ciało ludzkie nie wytrzyma przeciążeń.

Dlaczego akurat 12 kN? Pierwszą osobą, która zaczęła badać liny wspinaczkowe (wtedy perlonowe) był profesor Maurice Dodero z Grenoble. Nie było wtedy wiadomo zbyt wiele o wytrzymałości ludzkiego ciała w momencie wytracenia prędkości (wyłapywanie lotu). Dodero zagaił we francuskim wojsku, ile wynosi maksymalne obciążenie dla skoczka spadachronowego w momencie otworzenia spadachronu. Podana wartość 12 kN stała się punktem odniesienia.

Jako że spadachroniarze mają inną uprząż to 12 kN dla wspinacza byłoby naprawdę ciężkim doznaniem, którego mógłby nie przeżyć. Na pracach Maurice Dodero bazowała pierwsza norma UIAA dla lin wspinaczkowych.

W praktyce siła 12 kN nie wystąpi (patrz fragment z podpunktu „ilość odpadnięć”), ale siła graniczna ma znaczenie. Im mniejsza siła, tym hamowanie lotu będzie bardziej delikatne. We wspinaniu sportowym będzie to kwestia komfortu, ale już w górach czy na tradach może mieć znaczenie dla naszego bezpieczeństwa.